Na wojnę argaańsko – myrtańską składa się niejedna tylko batalia, a jej historia sięga dalej w głąb czasu, niż wydarzenia przedstawione w najnowszej grze Arcania Gothic 4. Wiemy, że za dni świetności Myrtany, król Rhobar II zjednoczył pod jednym berłem wszystkie Krainy Centralne. Na owe lądy składały się Myrtana, Nordmar, Varant oraz Wyspy Południowe, a także, znana nam z Gothica 1 i 2 wyspa Khorinis. U podstaw zjednoczenia legły wydarzenia mające swój bieg jeszcze za życia poprzedniego króla Rhobara, ojca przyszłego hegemona. Kiedy to na mlekiem i miodem płynącą krainę mądrze rządzoną przez władcę zawistnym okiem spoglądały inne nacje, żądne łupu i niewolników. Głównie to przywódcy Varantu nie chcieli pogodzić się z faktem, iż nie są beneficjentami dobrobytu zielonej krainy. Zazdrość spowodowała liczne konflikty zbrojne, mniejsze i większe bitwy, zarówno na lądzie jak i na morzu. Myrtana wyszła z tych konfrontacji obronną ręką, lecz po śmierci poprzednika, nowy król na Vengarcie, Rhobar II postanowił (pomny doświadczeń z przeszłości) zadziałać prewencyjnie podbijając inne krainy, by zjednoczone nie stanowiły więcej zagrożenia. Jak wiadomo, tak się stało, ponownie nastał pokój i lata prosperity. Sytuacja ta trwała dość długo, aż do czasu gdy kontynent ogarnęła wojna z chordami Orków przybyłymi z krain północnych. Podczas gdy na kontynencie zaczął szerzyć się chaos związany z długotrwałą wojną, na Argaanii powstałą sytuację obraca na swoją korzyść Ethorn Setarrifski, zwyciężając oddziały namiestnika Rhobara II – lorda Trontera oraz pokonując jego osobę. Bitwa rozstrzygająca konflikt odbyła się w Krwawej Dolinie. Argaania odłącza się od dotychczasowego suzerena, zajętego własnymi problemami, a władanie nad wyspą obejmuje świeżo upieczony król Ethorn VI. Jednak historia lubi się powtarzać.
Nowy król Mythany – Rhobar III (poprzedni Bezimienny) po zwycięstwie nad armią Thorusa oraz ponownym zjednoczeniu całego kontynentu, postanawia wyzwolić Wyspy Południowe spod panowania uzurpatora i tym samym przyłączyć Argaanię (główną wyspę archipelagu) oraz Feshyr (mniejszą wysepkę, ojczyznę nowego bohatera) do korony.
Dopłynąwszy do celu następuje udany desant uwieńczony zdobyciem ważnego miasta Agaanii jakim jest Thorniara. Sukces ten należy przypisać dwóm dowódcom bezpośrednio dowodzącym armią: lordowi Hagenowi i generałowi Lee. Bezimienny będący obecnie królem jest już w owym czasie niezdolny do podejmowania ważnych decyzji, mogących zapewnić powodzenie rozpoczętej kampanii.
W związku z tym, zasiada na tronie okupowanej Thorniary pogrążając się w dziwnej malignie, podczas gdy generał Lee kieruję część armii we wschodnie rejony wyspy, gdzie zlokalizowany jest królewski gród zwany Setarrif, zaś Hagen ze swymi oddziałami kontynuuje pochód mający na celu, zająć zachodnią część wyspy wraz z jej ważnymi ośrodkami jak zamek Srebrowód i leżące na wybrzeżu miasto Stewark.
Ze względu na szeroko zakrojone działania militarne, armii Rhobara potrzebne było wszelkie możliwe wsparcie. W celu zapewnienia owej pomocy, wykorzystano do działań partyzancko – podjazdowych płatnych najemników pod dowództwem Drurhanga – rycerza banitę, specjalizującego się w napadach i rozbojach, lecz w zaistniałem sytuacji mogącego wydatnie przysłużyć się do ostatecznego sukcesu myrtańczyków w walce o dominację nad ziemiami argańczyków.
Okazuje się jednak, że bezmyślne sięganie po wszelkie dostępne środki, aby uzyskać pomoc w realizacji swoich zamierzeń, może mieć skutek odwrotny od oczekiwanego.
Ten bowiem, po m.in. nieautoryzowanym przez Rhobara III spacyfikowaniu wyspy Feshyr i wcięciu niemal wszystkich jego mieszkańców, zajął Bastion znajdujący się nieopodal granic Thorniary, obwoławszy się przy tym władcą.
Zdrada Drurhanga zmusza lorda Hagena do zmiany planów militarnych. Wyrusza ze swymi oddziałami za ludźmi raubrittera, aby wyeliminować nowe, niespodziewane zagrożenie. Tym samym, zamierzenie podbicia ziem zachodnich Argaanii musi zostać zweryfikowane i przesunięte na plan dalszy.
Misja odbicia Bastionu kończy się całkowitym niepowodzeniem, a Hagen wpada w ręce adwersarzy i w rezultacie ląduje w lochu, pilnowanym przez siepaczy Drurhanga.
Za sprawą nowego Bezimiennego (bohatera sterowanego przez gracza) lord i kilka innych znaczących postaci, zyskuje w końcu wolność, lecz okoliczności w jakich do tego doszło, to zupełnie inna historia, o której szczegółowo pisać się tu nie będzie. W tym samym czasie generał Lee oblega Setarrif, nie osiągając większych sukcesów.
Wydaje się, że ostateczna wiktoria podboju wyspy, nastąpi (jeżeli w ogóle) w kolejnej części Arcanii, gdyż w obecnej odsłonie armia Rhobara III osiąga co najwyżej, umiarkowane wyniki w tej materii. Czas i nowa produkcja (lub dodatek) wyjawią, dziś będące tylko w fazie spekulacji, nowe fakty dotyczące dalszych losów wojny argańsko – myrtańskiej.
